کد مطلب:313966 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:184
جریان ضریح مطهر حضرت ابوالفضل العباس
ضریح حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام به قدری پربها و قیمتی است كه بعضی از شیاطین انسی در آن طمع داشتند ولی بر حسب ظاهر برای عوض كردن صندوق
[ صفحه 314]
پرقیمت آن خواستند كاری انجام دهند، وقتی كه این خبر به حضرت آیةالله العظمی آقای (حاج سید محسن) حكیم رسید تدارك نمود و نگذاشت دشمنان كار خود را انجام دهند. ما در اینجا قصه ی مفصلی را كه روزنامه «سرفراز» هندی نوشته مختصرا نقل می كنیم:
در شماره ی 31 ح 41 روز پنجشنبه 9 كانون اول سنه ی 1964 م موافق با 23 شعبان سنه ی 1383 ه، بهره ها ده سال قبل اعلان كردند كه می خواهند ضریحی از طلا و نقره برای مرقد ابوالفضل علیه السلام بسازند. آنان برای این كار از هند و پاكستان و آفریقا پول جمع كردند و كار ساختن آن را تمام كردند ولی ناقص ساختند، چون حجم آن كوچكتر از صندوق تاریخی و قدیمی قیمتی موجود بود، به گونه ای كه امكان نداشت برای نظافت، داخل ضریح شده و به تنظیف آن پرداخت. بهره ها اصرار و ابرام داشتند كه به هر كیفیتی شده ضریح را نصب كنند، هزار دینار عراقی هم در بین عده ای از خدمه ی حرم تقسیم كردند تا از كلیددار موافقت گرفتند كه صندوق را كوچك كنند. از ایران استادان فن را خواستند كه صندوق را كوچك نمایند. وقتی كه استاد فن از موضوع مطلع گردید، اشك از چشم او سرازیر شد و گفت: دستم بریده باد اگر دست به این صندوق قیمتی بزنم.
چون این صندوق در دنیا مثل و مانند ندارد و ضریحی كه شما آورده اید قیمتی ندارد و قیمت صندوق صد برابر قیمت ضریح است.
حضرت آیةالله العظمی آقای حكیم كه از این مطلب مطلع گردیدند، فرزند ارجمندشان آقای سید مهدی حكیم را به معیت دامادشان آقای سید ابراهیم طباطبائی برای روشن شدن این موضوع فرستادند تا با كلیددار صحبت كنند. در مجلسی كه مشغول صحبت بودند وكیل و نماینده ی بهره ها، شیخ ابراهیم، نیز حاضر بود كه آقای سید مهدی حكیم فرمود: شنیده ام شما می خواهید صندوق حضرت عباس علیه السلام را كوچك كنید و جوانب و اطراف آن را بتراشید. پدرم حضرت آیةالله حكیم فرموده اند كه نباید این كار را بكنید. اگر بهره ها می توانند ضریح بزرگتری بسازند تا با این صندوق وفق دهند فبها، و الا لازم است ضریح اولی را به جای خود نصب كنید كه زوار در رفاه زیارت كنند تا ضریح جدید حاضر شود.
كلیددار گفت: ما امر حضرت آیةالله را اطاعت می كنیم، ولی نماینده ی بهره ها
[ صفحه 315]
قبول نمی كند آقای سید مهدی حكیم از شیخ ابراهیم، نماینده ی بهره ها قبول نكرد، پرسید: چرا قبول نمی كنید؟ وی در پاسخ گفت: ضریح بزرگتر ساختن، برای ما ممكن نیست و باید این ضریح را نصب كنیم ولو اینكه صندوق را كوچكتر یا عوض نمایند.
آقای سید مهدی فرمودند باید حتما امر حضرت آیةالله قبل از اینكه خودشان از نجف مشرف كربلا گردند اجرا گردد.
موقع زیارتی نیمه ی رجب شد. حضرت آیةالله العظمی آقای حكیم دام ظله به كربلا مشرف شده، فورا به قصد زیارت حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام داخل حرم آن حضرت گردیدند و امر فرمودند كه در حرم را باز نمایند. كلیددار درب حرم را باز نمود، حضرت آیةالله با عده ای از همراهان از علما و طلاب علوم دینیه وارد شدند، دیدند صندوق را برداشته اند و وضع حرم حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام عینا شبیه قبور ائمه ی بقیع علیهم السلام در مدینه ی منوره می باشد. این وضع در حضرت آیةالله العظمی آقای حكیم تأثیر بسزایی نمود، امر نمود صندوق اول را نصب كردند و خود با دست شریف خود و كمك و مساعدت عده ای از مؤمنین و رجال خیراندیش، صندوق را نصب فرمودند. بعد از اینكه نصب صندوق به پایان رسید، حضرت آیةالله العظمی آقای حكیم دام ظله متوجه كلیددار و نماینده ی بهره ها شدند و امر فرمودند كه ضریح سابق را به جای خود نصب نمایند تا آنكه ضریح تازه ساخته شود.
نماینده ی بهره ها گفت: آیةالله، ضریح قدیمی قابل استفاده نیست، مگر اینكه مبلغ هزار دینار بابت تعمیر آن خرج شود. ضریح تازه ای كه ما آورده ایم بسیار خوب است، و فقط لازم است مقداری صندوق را كوچكتر كنند. حضرت آیةالله فرمودند: اگر این طور است كه شما می گویید، پس ما احتیاج به ضریح شما نداریم و دستور خواهیم داد كه در ایران ضریحی ساخته شود بهتر از ضریحی كه شما آورده اید. شما اهانت به قبر شریف نمودید و به سخن خیرخواهانه ی ما نیز گوش ندادید. وقتی كه نماینده ی بهره ها این جمله را شنید روی قدمها حضرت آیةالله افتاده، بوسید و عرض كرد: حضرت آیةالله، به ما اذن دهید كه ضریح را نصب كنیم ما را از این خدمت بزرگ محروم نفرمایید، ولی حضرت آیةالله به سخن او اعتنایی نفرمود و جوابش را نداد.
[ صفحه 316]
شیخ ابراهیم، نماینده ی بهره ها، تلگرافی به طاهر سیف الدین رئیس دینی بهره نمود و او با بعضی از شخصیات عراق تماس گرفت، فایده ای نبخشید. حسب الأمر حضرت آیةالله العظمی آقای حاج سید حكیم ضریح سابق به جای اولش بازگشت و نصب شد و تمام مخارج اصلاح و ترمیم آن را نیز حضرت آیةالله خودشان پرداخت فرمودند.
سیف الدین برادر خود را به عراق فرستاد و او می خواست به حضور حضرت آیةالله العظمی آقای حكیم شرفیاب شود، اذن داده نشد. روی حضرت آیةالله را در حرم حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام دید و دست مباركش را بوسید و با حال یأس گفت: «ای آقا، بر ما ترحم فرما، شما فقط مرجع شیعه نیستید بلكه مرجع تمام طوایف اسلام می باشید. شما بودید كه مسلمانان را از دست توده ای ها نجات بخشیدید، گناه ما را نیز ببخشید.
حضرت آیةالله العظمی آقای حاج سید محسن حكیم فرمودند كه شما فقط مرا نافرمانی نكردید، بلكه شما گناهكارید و نافرمانی خدا و رسول او می كنید زود است به جزای خود در روز قیامت برسید. شما تمام شیعیان جهان را آزار رساندید. واجب است كه از همه ی آنها رضایت بجویید و از آنان عذرخواهی كنید؛ اگر آنان از شما راضی شدند من هم از شما راضی خواهم بود...
درب حرم شریف حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام در روز نوزده رجب باز شد و حضرت آیةالله حاج سید محسن حكیم در آنجا نماز جماعت به پا داشتند. در شب جمعه و روز جمعه نیز عده ای از مهندسین را به منزل دعوت فرمودند و دستور دادند نقشه ی حرم را بكشند تا ضریحی تازه برای آن بسازند.
نقشه به اتمام رسید. در روز بیست و پنجم رجب آقای سید ابراهیم طباطبائی، داماد حضرت آیةالله، با هواپیما روانه ی اصفهان گردیدند كه دستور دهند استادان فن ضریح آبرومندی بسازند. حضرت آیةالله العظمی آقای حاج سید محسن حكیم متكفل شدند كلیه ی مخارج ضریح مقدس را بپردازند، بدون اینكه از كسی تقاضای مساعدت شود، مگر وقتی كه عده ای از خیراندیشان فهمیدند خودشان را برای ساختمان ضریح بذل مالی نمودند، خداوند به آنها اجر جزیل عنایت كند.
[ صفحه 317]
[ صفحه 314]
پرقیمت آن خواستند كاری انجام دهند، وقتی كه این خبر به حضرت آیةالله العظمی آقای (حاج سید محسن) حكیم رسید تدارك نمود و نگذاشت دشمنان كار خود را انجام دهند. ما در اینجا قصه ی مفصلی را كه روزنامه «سرفراز» هندی نوشته مختصرا نقل می كنیم:
در شماره ی 31 ح 41 روز پنجشنبه 9 كانون اول سنه ی 1964 م موافق با 23 شعبان سنه ی 1383 ه، بهره ها ده سال قبل اعلان كردند كه می خواهند ضریحی از طلا و نقره برای مرقد ابوالفضل علیه السلام بسازند. آنان برای این كار از هند و پاكستان و آفریقا پول جمع كردند و كار ساختن آن را تمام كردند ولی ناقص ساختند، چون حجم آن كوچكتر از صندوق تاریخی و قدیمی قیمتی موجود بود، به گونه ای كه امكان نداشت برای نظافت، داخل ضریح شده و به تنظیف آن پرداخت. بهره ها اصرار و ابرام داشتند كه به هر كیفیتی شده ضریح را نصب كنند، هزار دینار عراقی هم در بین عده ای از خدمه ی حرم تقسیم كردند تا از كلیددار موافقت گرفتند كه صندوق را كوچك كنند. از ایران استادان فن را خواستند كه صندوق را كوچك نمایند. وقتی كه استاد فن از موضوع مطلع گردید، اشك از چشم او سرازیر شد و گفت: دستم بریده باد اگر دست به این صندوق قیمتی بزنم.
چون این صندوق در دنیا مثل و مانند ندارد و ضریحی كه شما آورده اید قیمتی ندارد و قیمت صندوق صد برابر قیمت ضریح است.
حضرت آیةالله العظمی آقای حكیم كه از این مطلب مطلع گردیدند، فرزند ارجمندشان آقای سید مهدی حكیم را به معیت دامادشان آقای سید ابراهیم طباطبائی برای روشن شدن این موضوع فرستادند تا با كلیددار صحبت كنند. در مجلسی كه مشغول صحبت بودند وكیل و نماینده ی بهره ها، شیخ ابراهیم، نیز حاضر بود كه آقای سید مهدی حكیم فرمود: شنیده ام شما می خواهید صندوق حضرت عباس علیه السلام را كوچك كنید و جوانب و اطراف آن را بتراشید. پدرم حضرت آیةالله حكیم فرموده اند كه نباید این كار را بكنید. اگر بهره ها می توانند ضریح بزرگتری بسازند تا با این صندوق وفق دهند فبها، و الا لازم است ضریح اولی را به جای خود نصب كنید كه زوار در رفاه زیارت كنند تا ضریح جدید حاضر شود.
كلیددار گفت: ما امر حضرت آیةالله را اطاعت می كنیم، ولی نماینده ی بهره ها
[ صفحه 315]
قبول نمی كند آقای سید مهدی حكیم از شیخ ابراهیم، نماینده ی بهره ها قبول نكرد، پرسید: چرا قبول نمی كنید؟ وی در پاسخ گفت: ضریح بزرگتر ساختن، برای ما ممكن نیست و باید این ضریح را نصب كنیم ولو اینكه صندوق را كوچكتر یا عوض نمایند.
آقای سید مهدی فرمودند باید حتما امر حضرت آیةالله قبل از اینكه خودشان از نجف مشرف كربلا گردند اجرا گردد.
موقع زیارتی نیمه ی رجب شد. حضرت آیةالله العظمی آقای حكیم دام ظله به كربلا مشرف شده، فورا به قصد زیارت حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام داخل حرم آن حضرت گردیدند و امر فرمودند كه در حرم را باز نمایند. كلیددار درب حرم را باز نمود، حضرت آیةالله با عده ای از همراهان از علما و طلاب علوم دینیه وارد شدند، دیدند صندوق را برداشته اند و وضع حرم حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام عینا شبیه قبور ائمه ی بقیع علیهم السلام در مدینه ی منوره می باشد. این وضع در حضرت آیةالله العظمی آقای حكیم تأثیر بسزایی نمود، امر نمود صندوق اول را نصب كردند و خود با دست شریف خود و كمك و مساعدت عده ای از مؤمنین و رجال خیراندیش، صندوق را نصب فرمودند. بعد از اینكه نصب صندوق به پایان رسید، حضرت آیةالله العظمی آقای حكیم دام ظله متوجه كلیددار و نماینده ی بهره ها شدند و امر فرمودند كه ضریح سابق را به جای خود نصب نمایند تا آنكه ضریح تازه ساخته شود.
نماینده ی بهره ها گفت: آیةالله، ضریح قدیمی قابل استفاده نیست، مگر اینكه مبلغ هزار دینار بابت تعمیر آن خرج شود. ضریح تازه ای كه ما آورده ایم بسیار خوب است، و فقط لازم است مقداری صندوق را كوچكتر كنند. حضرت آیةالله فرمودند: اگر این طور است كه شما می گویید، پس ما احتیاج به ضریح شما نداریم و دستور خواهیم داد كه در ایران ضریحی ساخته شود بهتر از ضریحی كه شما آورده اید. شما اهانت به قبر شریف نمودید و به سخن خیرخواهانه ی ما نیز گوش ندادید. وقتی كه نماینده ی بهره ها این جمله را شنید روی قدمها حضرت آیةالله افتاده، بوسید و عرض كرد: حضرت آیةالله، به ما اذن دهید كه ضریح را نصب كنیم ما را از این خدمت بزرگ محروم نفرمایید، ولی حضرت آیةالله به سخن او اعتنایی نفرمود و جوابش را نداد.
[ صفحه 316]
شیخ ابراهیم، نماینده ی بهره ها، تلگرافی به طاهر سیف الدین رئیس دینی بهره نمود و او با بعضی از شخصیات عراق تماس گرفت، فایده ای نبخشید. حسب الأمر حضرت آیةالله العظمی آقای حاج سید حكیم ضریح سابق به جای اولش بازگشت و نصب شد و تمام مخارج اصلاح و ترمیم آن را نیز حضرت آیةالله خودشان پرداخت فرمودند.
سیف الدین برادر خود را به عراق فرستاد و او می خواست به حضور حضرت آیةالله العظمی آقای حكیم شرفیاب شود، اذن داده نشد. روی حضرت آیةالله را در حرم حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام دید و دست مباركش را بوسید و با حال یأس گفت: «ای آقا، بر ما ترحم فرما، شما فقط مرجع شیعه نیستید بلكه مرجع تمام طوایف اسلام می باشید. شما بودید كه مسلمانان را از دست توده ای ها نجات بخشیدید، گناه ما را نیز ببخشید.
حضرت آیةالله العظمی آقای حاج سید محسن حكیم فرمودند كه شما فقط مرا نافرمانی نكردید، بلكه شما گناهكارید و نافرمانی خدا و رسول او می كنید زود است به جزای خود در روز قیامت برسید. شما تمام شیعیان جهان را آزار رساندید. واجب است كه از همه ی آنها رضایت بجویید و از آنان عذرخواهی كنید؛ اگر آنان از شما راضی شدند من هم از شما راضی خواهم بود...
درب حرم شریف حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام در روز نوزده رجب باز شد و حضرت آیةالله حاج سید محسن حكیم در آنجا نماز جماعت به پا داشتند. در شب جمعه و روز جمعه نیز عده ای از مهندسین را به منزل دعوت فرمودند و دستور دادند نقشه ی حرم را بكشند تا ضریحی تازه برای آن بسازند.
نقشه به اتمام رسید. در روز بیست و پنجم رجب آقای سید ابراهیم طباطبائی، داماد حضرت آیةالله، با هواپیما روانه ی اصفهان گردیدند كه دستور دهند استادان فن ضریح آبرومندی بسازند. حضرت آیةالله العظمی آقای حاج سید محسن حكیم متكفل شدند كلیه ی مخارج ضریح مقدس را بپردازند، بدون اینكه از كسی تقاضای مساعدت شود، مگر وقتی كه عده ای از خیراندیشان فهمیدند خودشان را برای ساختمان ضریح بذل مالی نمودند، خداوند به آنها اجر جزیل عنایت كند.
[ صفحه 317]